اثر خودارزشیابی های محوری بر خشنودی شغلی، تعهد سازمانی و عملکرد شغلی با میانجی گری ادراک از ویژگی های شغل، توانمندسازی سازمانی، جو سازمانی و تعهد به هدف در کارکنان شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب- منطقه اهواز

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر خودارزشیابی های محوری بر خشنودی شغلی، عملکرد شغلی و تعهد سازمانی با میانجی گری ادراک از ویژگی های شغل، توانمندسازی سازمانی، جو سازمانی و تعهد به هدف در کارکنان مناطق نفت خیز جنوب- منطقه اهواز بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی کارکنان شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب- منطقه اهواز بوده است. در این پژوهش تعداد 350 نفر(278مرد و 16زن) برای آزمودن فرضیه های پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند که از این میان 294 نفر به پرسشنامه ها به صورت کامل پاسخ دادند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خودارزشیابی های محوری، پرسشنامه ویژگی های شغلی ادراک شده، پرسشنامه توانمندسازی سازمانی، پرسشنامه جو سازمانی، پرسشنامه تعهد به هدف، پرسشنامه خشنودی شغلی، پرسشنامه عملکرد شغلی و پرسشنامه تعهد سازمانی می باشند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری (sem) و بر اساس نرم افزار amos ویرایش 16 انجام گرفت. جهت آزمودن اثرهای واسطه ای از روش بارون و کنی (1986) و آزمون های سوبل و بوت استراپ در برنامه ماکرو آزمون پریچر و هیز (2008) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش نسبتاً خوبی با داده ها برخوردار است. برازش بهتر با داده ها از طریق همبسته کردن خطاهای دو مسیر به دست آمد. تمامی فرضیه های به جز فرضیه اثر غیر مستقیم خودارزشیابی های محوری بر عملکرد شغلی از طریق تعهد به هدف مورد تأیید قرار گرفتند.